Nooit af
Nederland is nog niet af. Ons landschap is nog voortdurend aan verandering onderhevig. Maar met de energietransitie zullen veranderingen ook impact hebben op gebieden die al lang af leken te zijn. Bestaande wijken zullen aardgasvrij moeten worden en dat is geen gemakkelijke opgave. Het Klimaatakkoord spreekt van het verduurzamen van 1,5 miljoen woningen en andere gebouwen in de periode tot en met 2030. En dat via een wijkgerichte aanpak. Zonder wijkgerichte aanpak zullen inwoners de collectieve kansen missen. En dat kan wel eens voor iedereen duurder uitpakken.
Collectief
Collectief kunnen we meer dan individueel. Dat weten we als dijkenbouwers als geen ander. En Nederlanders staan nog steeds bekend om hun vermogen om samen te werken. Polderen is een internationaal gebruikt woord geworden.
Voordelen van een collectieve aanpak in de wijk zijn er genoeg: collectieve warmtebronnen, collectieve energieopwekking, -distributie en -opslag, collectieve aanpak van energiebeperkende maatregelen en niet te vergeten een demping van de piekvraag.
Pieken en dalen
Deze laatste is er misschien niet één die je vaak hoort. Maar deze is wel belangrijk want piekbelastingen van energienetten bepalen de capaciteit ervan en daarmee ook de hoogte van de kosten. Kijk je in de wijk alleen naar woningen, dan zie je een verloop van de energievraag over de week gelijke pas lopen met de momenten dat de bewoners thuis zijn. Voor scholen en bijvoorbeeld kantoorgebouwen is dat juist tegenovergesteld, d.w.z. als de bewoners hun huis hebben verlaten. Deze grootverbruikers vullen als het ware met hun energievraag de dalen in de energievraag van de woningen. Bovendien dragen ze flink bij aan de haalbaarheid van een warmtenet.
Bijdragen aan draagvlak
Het is daarom erg raadzaam om bij de wijkgerichte aanpak ook de utilitaire gebouwen in de wijk mee te nemen. TheEarlybirds doen dat met hun NEST-model, waarbij de toekomstige energievraag nauwkeurig kan worden vastgesteld. Deze energievraag wordt opgenomen in het COLONY-model die hetzelfde doet, maar dan op een hoger abstractieniveau en voor de gehele wijk. Het leidt tot inzichten in collectieve vraag, collectieve kansen, de betaalbaarheid voor bewoners en biedt daarmee een bijdrage aan een collectief draagvlak. En misschien is dat laatste wel het allerbelangrijkste voor de transitie naar aardgasvrije wijken.